Tijdens het specificeren wordt het systeem steeds verder ingevuld. De eisen worden – uitgaande van een probleemen doelstelling en het ontwerp – op verschillende detailniveaus, in samenhang, opgebouwd. Bij het maken van ontwerpkeuzes op basis van de eisen wordt op ieder niveau ook de oplossingsruimte afgebakend. Hier volgt een bijbehorend risicoprofiel uit, dat steeds in kaart moet worden gebracht.
Voor de inkopende partij is het belangrijk dat deze goed in kaart brengt wat hij koopt en ook weet welke verantwoordelijkheden en onzekerheden hij bij een andere partij neer kan leggen. De oplossingsruimte en het gewenste risicoprofiel bepalen het moment van overdracht en waar kansen voor innovatie of optimalisatie liggen. Verschillende contracttypen brengen verschillende risicoprofielen met zich mee. Zo kent een RAW-bestek een kleine oplossingsruimte met vaak weinig risico’s. Een DBM-contract brengt meer ruimte voor innovatie voor de opdrachtnemer met zich mee en daarmee verandert de risicoverdeling.